ဒါက - ဖာမဟုတ္ရင္ ဘယ္လုိသေဘာရလည္း

နွစ္ေထာင့္ရွစ္ေလာက္က စျပီးေတာ့မွ စာရြက္ေပၚေရးျပခ်ျပတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က
ကြန္ထရုိးမထားဘူး ကြန္ထရုိးမေပးပဲ
အဲ့တုန္းက ၀ါသနာအရ ေတာင္ျခစ္ေျမာက္ျခစ္လုပ္ရင္း ခုက်ေတာ့မွ ဟုိေရးဒီေရး
နဲ ့့မယ္မယ္ရရဘာမွမရွိေျပာေတြေျပာရင္း ကနာမည္ကေအာ္တုိ ၾကီးလာလုိ ့
အထုိင္က်က် အစီစဥ္ကဆြဲရေတာ့မလုိ နာမည္ကျပန္ေသးဖုိ ့ကုိ လက္မခံေတာ့ကာ
ကုိယ့္ေခါင္းစဥ္က ျပန္ရွာမရသလုိ ………။

ေအာ္တဲ့အခါလည္း ေရးေဖာ္ေရးဖက္က နင္မညာနဲ ့ ဘာညာ အာပလာ ပလာတာ
ဆုိျပန္ေသးလုိ ့ ေအာ္…ၾကည့္ …..ကုိယ့္ဆရာသမားေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း
ေနရာကမရေသးဘူး ေသာက္ျမင္ေလးက ကတ္ခံရတယ္။
ဒီေတာ့ကာ….အဲ့ေတာ့…..ကုိယ့္တဏွာအရ ကုိယ့္၀ါသနာအရ ဒီဘက္ေခတ္နဲ ့
လုိက္ေရာရေတာ့မွ ကုိယ့္မွာလည္း အပုိင္ဆုိလုိ ့ ခုိင္တစ္ေယာက္ပဲယုိင္နဲ ့နဲ ့က်န္
ေတာ့တာလုိ ့ ေၾကျငာရမလုိလုိ….. ဟုိလုိသည္လုိ ခနဲ ့တဲ့တဲ့ ကရွိေတာ့
ကုိယ့္ဟာသူ ့မျပရဲ သူ ့ဟာကုိယ္မၾကည့္ရဲနဲ ့ျဖစ္ၾကကုန္တာ
ေဟာ…အဲ့ေတာ့….ဘယ္သူက ဘယ္သူ ့အတြက္ ေတာင္းဆုိထားတဲ့
ဘယ္သူေရး ဘယ္သူဆုိတဲ့ ဘယ္သူ ့ေတးပါလုိ ့ဘယ္သူက ဘယ္သူလုပ္ေတာ့မလဲ။

စာေရးဆရာေတြကုိအားက် စိတ္ကူးကယဥ္ရင္းနဲ ့အက်ိဳးအျမတ္ေတြတြက္ခ်က္
အျမွီးေတြေပါက္လာလုိ ့အရိပ္ေတြကအေနာက္မွာ
အက္ေဆးလုိ ကဗ်ာလုိ ဘာလုိလုိမွန္း သတ္မွတ္ခက္တဲ့ပုံေတြနဲ ့ စိတ္ကူးကုိအဓိကထား
ပုံေဖာ္တာ ရုိက္သြင္းတာ အကုန္လုပ္တယ္ လမ္းၾကဳံရင္ဆုိက္ကားေတာင္ တက္ခြ
အဲ့သလုိနဲ ့ ေရးလာရာက ၀ါးလာတယ္ တျဖည္းျဖည္းကူးလာတယ္
တစ္စစ နဲ ့ခုိးလာတယ္ ျပီးမွေစ်းမွာျပန္သြင္းမယ္လုိ ့ စိတ္ကူးကရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က…ကၽြန္ေတာ္တုိ ့က ၀ါသနာအရပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖာအရပဲျဖစ္ျဖစ္
ကဗ်ာကုိ ဖ်ာလုိလိပ္ ဖာလုိခ်လုိ ့ ဘုန္းခနဲ ျမည္မွ ငါကဆရာ ပုံဖမ္းျပီး ေတြ ့သမွ်
လမ္းမွာ ဘယ္စာအုပ္အေၾကာင္း ဘယ္ကဗ်ာေရးသူအေၾကာင္း
ဘယ္သူက ေစ်းဘယ္ေလာက္ေပါက္သြားျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း
Day ေရာ Night ပါ ပုိက္ဆံရွိက ေခၚလုိေခၚ ခုိင္းလုိခုိင္း နုိင္ေၾကာင္း
ဖာသည္ ေဖာက္သည္ အေခါက္ေခါက္ အခါအခါ ခ်ေနၾကတယ္…..။

အဓိက က…..ေျပာခ်င္တာက…..ကၽြန္ေတာ္က…….ကဗ်ာက
ကဗ်ာကုိ ဖ်ာလုိမလိပ္ဖုိ ့ ဖာလုိမခ်ဖုိ ့ အသံမျမည္ေစဖုိ ့နဲ ့
မဟားဒယား မျပဳက်င့္ဖုိ ့….။ အဓိကနားလည္ရမွာက
Poetic Lice ကုိသိနားလည္ဖုိ ့ က်င့္သုံးဖုိ ့ကအစ ဖာမခ်ဖုိ ့အဆုံး
တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္ ပရိတ္သတ္ၾကီး ခင္ဗ်ား…..။

Print this post