ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု

ငါျငိမ္ျငိမ္ေလးထုိင္ေနတယ္
ငါ့ေခါင္းထက္ကေအးစက္စက္နုိင္တဲ့
နာရီေပါင္းမ်ားစြာကအေတြးေတြ……
ပန္းတပြင့္လုိ ့ထင္ရတဲ့အရာေလး
ငါ့မ်က္စိေ့ရွကိုက်လာတယ္…..
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ
ငါသူတုိ ့နဲ ့တုိးတုိးေလးတုိင္ပင္တယ္။
တကယ့္ကုိတုိးတုိးေလးပါပဲ…….
ငါအာရုံေ၀၀ါးစြာနဲ ့ပဲ
ေလာကၾကီးနဲ ့မ်ားစြာေသာမ်ားစြာေသာ
အေမးေျဖေတြငါလုပ္မိေနတယ္…..
ငါသိထားတာကသစၥာဆုိတဲ့အရာ
လူမွာပဲရွိတယ္တဲ့……
ငါ့ဌာနီေနာက္မွာက်န္ခဲ့ျပီေလ……
ငါ့ေျခေထာက္ေတြဆဲြနႈတ္မရဘူး
ေလာကီႏြံမွာငါနစ္ေနတာေပါ့……
သူတုိ ့ေျပာတဲ့အေျဖကုိငါသိသားပဲ
ကိုယ့္ကုိယ္သတ္ေသပါတဲ့…..
ဟုတ္လား…………
ငါအဲ့ေလာက္မမုိက္ပါဘူးကြယ္။
ငါ့အေတြးေတြကေတာ့ငါ့ကုိ
သူတုိ ့နဲ ့အတူေရာျမိဳခ်လုိက္တယ္။
သူတုိ ့ငါ့ကုိနုိင္မယ္လုိ ့ငါမထင္ပါဘူး။
ဘာလုိ ့လဲဆုိေတာ့…..
ငါ့အေတြးရဲ့အရွင္သခင္က
ငါကုိယ္တုိင္ပဲျဖစ္ေနတယ္ေလ။

Print this post