ရွင္ရက္နဲ ့အသက္မရွဴနုိင္ဘူး

ငါဆုိတဲ့ငါလား……
မာနကုိတေျမ့ေျမ့နဲ ့ေမြးထားတယ္။
ငါဆုိတာလား…..
အားလုံးရဲ့ခ်ီးမႊမ္းသံေတြမတုိင္ခင္မွာပဲ
ငါ့ရဲ့စိတ္အာရုံေတြေသဆုံးသြားခဲ့ရတယ္
ရွင္သန္ခဲ့ဖူးတဲ့အခုိက္ေတြမွာေရာ
ဘယ္လုိလဲ
လသာခဲ့တယ္လုိ ့ထင္ရသလုိပဲရွိတယ္
တကယ့္တကယ္မွာေတာ့
အမုိက္အေမွာင္ထဲေလွ်ာက္ေနရတာကုိ
ငါ့ေျခေထာက္ေတြပဲသိခဲ့တာေလ….
ဘယ္သူကေဖးမခဲ့လုိ ့လဲ
လဲက်ခဲ့တဲ့ခဏေတြအတြက္
လက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိေတာင့္တခဲ့ဖူးပါရဲ့
အလင္းတစ္ျပေလးရရင္ေတာင္ေက်နပ္သူပါ။
ခုေတာ့….
မည္းညစ္ညစ္လူ ့အနတၱေတြၾကားကငါ
ခံစားခ်က္တစ္ခုကုိေပါက္ကြဲျပဖုိ ့
သူတုိ ့ကလုိက္မွီမွာတဲ့လား…….။
ဆံပင္ေတြမြဲေျခာက္ခဲ့တယ္
အသားအရည္ေတြညိဳေမွာင္သြားတယ္
၀မ္းတစ္ထြာကုိဘယ္သူျမင္မလဲ…..
ကုိယ့္ဗုိက္ကုိယ္ငုံ ့ၾကည့္တတ္တာေတာ့ခင္ဗ်ားပဲလား။
က်ဴပ္အတြက္ပုိေနတဲ့တခ်ိန္ခင္ဗ်ားကုိမွ်မယ္……
က်ဴပ္အတြက္ငုိရမယ့္အခ်ိန္ေတြခင္ဗ်ားရွိမေနဘူး။
တရားလား….
ဒါကုိတရားလုိ ့သမႈတ္မလား…။
ယားလုိ ့တေနတာလား
မျဖစ္နုိင္တာ
တရားကတရားငါကငါ….ခင္ဗ်ားကက်ဴပ္
ဒါေပမယ့္….က်ဴပ္ကေတာ့ခင္ဗ်ားျပန္မျဖစ္ဘူး။
ရုိင္းသြားတယ္ထင္ရင္
တစ္ခုသင္ယူလုိက္……
ေလာကနဲ ့ပက္သက္လာရင္
လူဆုိတာအရုိင္းအဆုိင္းေတြပဲဗ်….။
က်ေနာ္ေတာ့လူမဆန္ဘူး…..
လူမဆန္တဲ့ၾကားထဲကက်ေနာ္နဲ ့
လူစစ္စစ္ခင္ဗ်ားနဲ ့…..
က်ေနာ့္မွာလူလုိမာယာမရွိဘူး
လူလုိညစ္ေပတဲ့ဦးေနွာက္ဆုိတာၾကီးမရွိေသးဘူး။
လူနဲ ့မတူတဲ့အေတြးတစ္ခုကလူေတြကုိ
လူနဲ ့ပဲျပန္တူသြားေစတယ္ဆုိတာခင္ဗ်ားလက္ခံပါ။
ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္လည္းလူျပန္ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္…..။
တကယ္တမ္းေတာ့
ရုိက္ခ်ိဳးခံလုိက္ရသူကအပစ္လား
ဖ်က္ဆီးလုိက္သူကအပစ္လား
ငါ့မာနေတြပါသြားတယ္…..
ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွလုံးသားတစ္စုံ
ခ်စ္သလုိနဲ ့အႏွစ္ခံခဲ့ရတယ္…….။
မြန္းၾကပ္လာေတာ့ေသပေစဆုိျပီးထြက္သြားတယ္။
လူေတြေကာင္းၾကပါတယ္။
မေကာင္းတာဘယ္သူလဲလုိ ့မေမးနဲ ့
လက္ညိဳးေတြငါ့ဆီပဲေရာက္ေရာက္လာတာပဲ
ကဲ…အေ၀းကုိထြက္သြား
လူမရွိတဲ့ေနရာရယ္လုိ ့ရွိသလား
ေနာက္ထပ္အသစ္သစ္ေသာလက္ညိဳးေတြ
ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာၾကီးနဲ ့ခံယူဖုိ ့အသင့္ျပင္
ပါးစပ္ကေတာ့သူတုိ ့ကုိေမတၱာပုိ ့ဖုိ ့လုိတယ္။
ခ်မ္းသာၾကပါေစ…..
က်မ္းမာၾကပါေစေပါ့…..
ခ်မ္းသာတုန္းေတာ့ၾကမ္းထားၾကမာထားၾက
လူဆုိတာလည္းဒီလုိမွလူပီသတယ္မဟုတ္လား။
အတၱမ်ားတဲ့ေလာကမွာ
ေလာကကုိယ္တုိင္လည္းအတၱေတြပုိက္လုိ ့
လူေတြကုိတစုိက္မတ္မတ္တုိက္ခုိက္တာပဲေလ။
စိတ္တခုကုိႏြမ္းေအာင္လုပ္
လူတစ္ကုိယ္မွာစိတ္နဲ ့မကပ္ေတာ့ရင္
မင္းနုိင္သြားျပီလုိ ့သာမွတ္ေပါ့…….။
ဟုတ္တယ္……
ငါလည္းလူနဲ ့စိတ္မကပ္ေတာ့ဘူး။

Print this post